ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ:

1. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής του Ντίσελντορφ-Μeerbusch (ΕΑΕΠ) είναι μέρος της ελληνικής ΕΑΕΠ, η οποία είναι ένα δόγμα αναγνωρισμένο από το ελληνικό κράτος και λειτουργεί ως εκκλησία με την έγκριση του Υπουργείου Λαϊκής Επιμόρφωσης και Θρησκευμάτων. Αποδεχόμαστε δογματικά όλα τα άρθρα του Αποστολικού Συμβόλου της Πίστεως, όπως αυτά καθορίστηκαν από τους 318 Πατέρες για να διακρίνουν τα ψευδή δόγματα από την Εκκλησία που στηρίζεται στο Λόγο του Θεού. Έχει ως σύνταγμά της την Καινή Διαθήκη, το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, και πιστεύει ότι όλες οι Γραφές είναι δοσμένες και ωφέλιμες με έμπνευση από τον Θεό (Β΄ Τιμόθεο 3:16). Αρχηγός της είναι ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός και όσοι Τον υπηρετούν θεωρούνται οπαδοί Του.

Η σημασία των λέξεων του ακρωνύμιου (όνομα) είναι:

1. Ελεύθερα: Είναι αυτοδιοικούμενα, δηλαδή δεν εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από οποιονδήποτε τρίτο ελληνικό ή ξένο οργανισμό.
2. Αποστολική: Δεδομένου ότι ο σκοπός, η δραστηριότητα και η ζωή της ταυτίζονται με την πρώτη Εκκλησία των Αποστόλων του Ιησού Χριστού.
3. Εκκλησία: καθώς επιδιώκει να είναι μέρος του "σώματος του Χριστού".
4. Πεντηκοστής: Επειδή πιστεύει ότι ο πιστός πρέπει να λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα και να περιβάλλεται με δύναμη από τον ουρανό, όπως οι απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής και όλοι οι χριστιανοί της πρώτης αποστολικής εκκλησίας.

2. Η εκκλησία Πιστεύει και Εκτελεί:

α) Το Βάπτισμα μέσα στο νερό, αφού όμως ο άνθρωπος πρώτα πιστέψει στον Χριστό και μετανοήσει από την αμαρτία . {Μάρ.16:16 «Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή», Πράξ.8:36-39 «Και καθώς εξηκολούθουν την οδόν, ήλθον εις το ύδωρ, και λέγει ο ευνούχος· Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;Και ο Φίλιππος είπεν· Εάν πιστεύης εξ όλης της καρδίας, δύνασαι. Και αποκριθείς είπε· Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού.Και προσέταξε να σταθή η άμαξα, και κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ, ο Φίλιππος και ο ευνούχος, και εβάπτισεν αυτόν»). Γίνεται επομένως σε άνδρες και γυναίκες και παιδιά που είναι σε θέση να πιστέψουν και να μετανοήσουν.

β) Την Θεία Ευχαριστία στην οποία λαβαίνουν μέρος μόνο οι πιστοί χριστιανοί, που έχουν μετανοήσει από την αμαρτία {Α' Κορ. 11:28 «Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου»} και παίρνουν πρώτα τον άρτο και έπειτα τον οίνο όπως έκανε ο Χριστός και οι απόστολοι {Α' Κορ. 11:23-27 «Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον,και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου.Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού.»} Γίνεται δε τούτο κάθε Κυριακή {Πράξ. 20:7 «Και τη πρώτη ημέρα της εβδομάδος ενώ οι μαθηταί ήσαν συνηγμένοι διά την κλάσιν του άρτου»}.

γ) Τον γάμο, που πρέπει να είναι τίμιος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο (Εβρ. 13:4 «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός»), απαγορευμένου του διαζυγίου σε κάθε περίπτωση, παρεκτός λόγου πορνείας (Ματθ. 5:32 «Εγώ όμως σας λέγω ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού παρεκτός λόγου πορνείας, κάμνει αυτήν να μοιχεύηται, και όστις λάβη γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.») και μη επιτρεπόμενου δευτέρου γάμου (Α' Κορ. 7:11 «αλλ' εάν και χωρισθή, ας μένη άγαμος ή ας συνδιαλλαγή με τον άνδρα· και ο ανήρ να μη αφίνη την εαυτού γυναίκα.»). Μόνο ο θάνατος μπορεί να χωρίσει το ανδρόγυνο (Α. Κορ. 7:39 «Η γυνή είναι δεδεμένη διά του νόμου εφ' όσον καιρόν ζη ο ανήρ αυτής· εάν δε ο ανήρ αυτής αποθάνη, είναι ελευθέρα να υπανδρευθή με όντινα θέλει, μόνον να γίνηται τούτο εν Κυρίω»), γι' αυτό και η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, δε δίνει διαζύγια.

δ) Το ευχέλαιο, που αφορά τους ασθενείς και δίνει θεραπεία στο σώμα. Ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι χρίουν τον ασθενή με έλαιο, επιθέτουν τα χέρια τους επάνω του και προσεύχονται, όπως παραγγέλλει ο Λόγος του Θεού (Ιάκ. 5:14 «Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου», Μάρκ. 6:13 «και εξέβαλλον πολλά δαιμόνια και ήλειφον πολλούς αρρώστους με έλαιον και εθεράπευον.»). Ο Ιησούς Χριστός θεραπεύει τον ασθενή.

3. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν λειτουργεί με ιερείς, οι οποίοι ήταν για τις θυσίες στην Ιουδαϊκή θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη έχει ποιμένες, αποστόλους, διδασκάλους, προφήτες και ευαγγελιστές, για την τελειοποίηση των πιστών. Ο ποιμένας είναι ένας πιστός άνθρωπος, με καλή οικογένεια και δεν χρειάζεται εξωτερικά κανένα γνώρισμα. Η εκκλησία διοικείται από τον ποιμένα και τους πρεσβυτέρους οι οποίοι λέγονται και επίσκοποι. {Πραξ. 20:28 «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος», Φιλ. 1:1 «Παύλος και Τιμόθεος, δούλοι του Ιησού Χριστού, προς πάντας τους αγίους εν Χριστώ Ιησού τους όντας εν Φιλίπποις μετά των επισκόπων και διακόνων»}. Πρέπει απαραίτητα ο ποιμένας και οι επίσκοποι να είναι παντρεμένοικαι να έχουν πιστά παιδιά {Τιτ. 1:5 «Διά τούτο σε αφήκα εν Κρήτη, διά να διορθώσης τα ελλείποντα και να καταστήσης εν πάση πόλει πρεσβυτέρους, καθώς εγώ σε διέταξα»}. Αυτοί ασχολούνται με τα πνευματικά θέματα της εκκλησίας εμμένοντες στον λόγο του Θεού και στην προσευχή. {Πραξ. 6:4 «ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου.»} Στην εκκλησία υπηρετούν και οι διάκονοι, που επιμελούνται τα υλικά πράγματα της εκκλησίας και φροντίζουν για τους φτωχούς, ώστε να μην υπάρχει «ουδείς ενδεής» {Πραξ. 6:3 «Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης», Πραξ. 4:34 «Επειδή ουδέ ήτο τις μεταξύ αυτών ενδεής· διότι όσοι ήσαν κτήτορες αγρών ή οικιών, πωλούντες έφερον τας τιμάς των πωλουμένων»}

4. Η εξομολόγηση των πιστών γίνεται απ΄ευθείας στον Χριστό, ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος να συγχωρεί αμαρτίες {Πραξ. 4:12 «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν»}. Εάν όμως έχει φταίξει κανείς σε κάποιον συνάνθρωπό του, πρέπει και σ΄αυτόν να πάει να εξομολογηθεί και να του ζητήσει συγνώμη {Ματθ. 5:25 «Ειρήνευσον με τον αντίδικόν σου ταχέως, ενόσω είσαι καθ' οδόν μετ' αυτού, μήποτε σε παραδώση ο αντίδικος εις τον κριτήν και ο κριτής σε παραδώση εις τον υπηρέτην, και ριφθής εις φυλακήν·αληθώς σοι λέγω, δεν θέλεις εξέλθει εκείθεν, εωσού αποδώσης το έσχατον λεπτόν.», Ιακ. 5:16 «Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη»}

5. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία λέγεται της Πεντηκοστής, γιατί πιστεύει στο χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, όχι τυπικά με την επάλειψη με λάδι, αλλά ουσιαστικά, ο πιστός καθαρίζεται με το Αίμα του Χριστού, συγχωρείται και αναγεννιέται, ζητάει και περιμένει το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και το λαμβάνει όπως οι απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής. Σαν σημείο ότι ο πιστός βαπτίστηκε με Πνεύμα Άγιο είναι μια ξένη γλώσσα την οποία μιλάει καθώς το Πνεύμα το Άγιο δίνει σ΄ αυτόν να μιλάει {Πραξ. 2:2-5 «Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι·και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών,και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.», Πραξ. 10:44 «Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους, επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον», Πραξ. 19:6 «Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ' αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ' αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον», Α Κορ. 14:22 «Ώστε αι γλώσσαι είναι διά σημείον ουχί προς τους πιστεύοντας, αλλά προς τους απίστους· η προφητεία όμως είναι ουχί προς τους απίστους, αλλά προς τους πιστεύοντας.»}

6. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής έχει σαν καταστατικό χάρτη, για το άτομο, την οικογένεια και την εκκλησία, το Ευαγγέλιο, την Καινή Διαθήκη. Κάθε παράδοση η έθιμο που δεν συμφωνεί με το Ευαγγέλιο του Χριστού το απορρίπτει, διότι δεν μπορεί να απορρίψει τον λόγο του Θεού υπέρ των παραδόσεων ή του εθίμου, όπως κάνανε οι Φαρισαίοι. {Μαρκ. 7:3 «διότι οι Φαρισαίοι και πάντες οι Ιουδαίοι, εάν δεν νίψωσι μέχρι του αγκώνος τας χείρας, δεν τρώγουσι, κρατούντες την παράδοσιν των πρεσβυτέρων·»}. Έτσι δεν πιστεύει ότι συγχωρείται ή αναπαύεται η ψυχή με ένα μνημόσυνο γιατί μετά θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια, ούτε έλεος {Λουκ. 6:19-31}

7. Δεν προσκυνάει δια υλικών ομοιώσεων τον Θεό ο οποίος είναι Πνεύμα, αλλά «εν Πνεύματι και αληθεία» {Ιωαν. 4:24 «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.»}. Οι άγιοι δεν δέχονται προσκύνηση γιατί γνωρίζουν τον Λόγο του Θεού που αναφέρει: «Κύριον τον Θεό σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει». Έτσι ο Πέτρος απαγόρευσε στον Κορνήλιο να τον προσκυνήσει. {Πραξ. 10:25 «Ως δε εισήλθεν ο Πέτρος, ελθών ο Κορνήλιος εις συνάντησιν αυτού, έπεσεν εις τους πόδας αυτού και προσεκύνησεν. Αλλ' ο Πέτρος εσήκωσεν αυτόν, λέγων· Σηκώθητι· και εγώ αυτός άνθρωπος είμαι.»}. Επίσης ο άγγελος απαγόρευσε στον Ιωάννη να τον προσκυνήσει λέγοντας: {Αποκ. 22:8-10 «Και λέγει προς εμέ· Πρόσεχε μη κάμης τούτο· διότι εγώ είμαι σύνδουλός σου και των αδελφών σου των προφητών και των φυλαττόντων τους λόγους του βιβλίου τούτου· τον Θεόν προσκύνησον»}